ساخت سیلو در ایران با سرمایه‌گذاری خارجی‌ها

به گزارش خبرنگار مهر، امسال نیز با توجه به شرایط آب و هوایی مناسب و ارایه راهکارهای تشویقی برای کشاورزان از قبیل خرید نقدی گندم، پیش بینی می شود که برداشت گندم بیش از سالهای قبل باشد. بنابراین یکی از راهکارهای وزارت بازرگانی برای ساماندهی موضوع گندم، تشویق بخش خصوصی برای خرید و ذخیره سازی این محصول است.

به گفته مسئولان وزارت بازرگانی، براساس برنامه ریزی های صورت گرفته، از نیمه دوم سال 84 و ترغیب بخش خصوصی به ساخت سیلو، در حال حاضر احداث چندین سیلو با ظرفیت بیش از یک میلیون و 50 هزار تن توسط بخش خصوصی پایان یافته و آماده بهره برداری است. هم اکنون چند سیلوی دیگر با ظرفیت یک میلیون و 440 هزار تن نیز دردست ساخت است.

قرار است تا پایان سال 86 دومیلیون و 500 هزارتن به ظرفیت سیلوهای کشور اضافه شود. این درحالی است که تا نیمه دوم سال 84، تنها کمتر از چهارمیلیون تن سیلو در کشور وجود داشته که براساس استانداردهای فائو، کشور حدود 10 میلیون تن دیگر در زمینه ایجاد ظرفیت سازی برای نگهداری گندم کمبود دارد که امید می رود با برنامه ریزی های صورت گرفته، طی 2 تا 3 سال آتی این کمبود برطرف شود.

اما نکته حائز اهمیت این است که اکنون شرایط برای ساخت مکانهایی به نام سیلو برای ذخیره سازی گندم به نحوی فراهم شده که سرمایه گذاران خارجی این بخش را برای سرمایه گذاری مقرون به صرفه دانسته و گام در راه ورود به ساخت سیلو در ایران گذاشته اند.
مسعود پارسانیا در این زمینه می گوید: شرکت های بزرگ سیلو ساز دنیا تعدادی از نمایندگان خود را برای سرمایه گذاری در کشور معرفی کرده اند به نحوی که در حال حاضر 40 تولید کننده سیلو بازار ایران را مورد بررسی قرار داده و به دنبال اخذ پروژه از ایران در زمینه سیلوسازی هستند.

معاون وزیر بازرگانی می افزاید: در این میان شرکت هایی تقاضای ساخت و سرمایه گذاری در امر ساخت سیلو را از ایران دارند که شاید بیشترین رکورد ساخت سیلو در جهان را به خود اختصاص داده اند. پارسانیا بیشترین متقاضیان ساخت سیلو در ایران را از کشورهای اروپایی و کانادا عنوان کرد.

با چنین شرایطی شاید ترسیم این چشم انداز برای رسیدن ایران به یکی از صادرکنندگان برتر گندم دنیا دور از ذهن نباشد. این ایده درحالی مطرح می شود که زمانی ایران یکی از واردکنندگان عمده گندم دنیا به شمار می آمد اما گام به گام به سمت خودکفایی پیش رفته و اکنون در شرایطی قرار گرفته که می تواند پس از دوسال از واقعه خودکفایی گندم، بخشی از محصول تولیدی خود را صادر کند.